در گروه های اسمی، کلمه ای که بعد از هسته بیاید و صفت باشد، صفت بیانی نام دارد. صفت بیانی دربارۀ ویژگی های اسم، توضیحاتی را بیان می کند.
صفت بیانی معمولاً پس از هسته می آيد و وابستۀ پسین به شمار می آيد. به عنوان مثال:
لباسِ زیبا ß «زیبا: صفت بیانی» گلِ خوشبو ß «خوشبو: صفتِ بیانی»
کلاسِ بزرگ ß «بزرگ:صفت بیانی» دخترِ باهوش ß «باهوش:صفت بیانی»
همزه (ء) یکی از حرف های الفبای زبان فارسی است. این حرف، مانند سایر حرف ها در خطّ فارسی، حرکت گذاری نمی شود؛ بنابراین بهتر است بنویسیم «قائم» و نه «قائِم»؛ «مؤدّب» و نه «مؤَدّب».
در املای واژه هایی مانند «جزءِ اول» و «شیءِ نورانی»، نشانه «ــِـ» ، کسره نیست؛ به این نشانه، «نقش نمای اضافه» می گویند.
در نوشتن واژه های عربی همزه دار نیز باید توجّه و دقّت کافی داشت؛ مانند: «شأن، رؤيا، مؤسّس، لؤلؤ، رئوس، توطئه، ان شاء الله.»